Twee weken geleden werden we door de Waalse autoriteiten naar een kleine gemeente in Henegouwen gevraagd. Hier zat bij een soort dierensjacheraar een Litschiewaterbok. Dit soort dieren mag je in ons land niet houden. En er was nog wel een en ander niet in orde.
Enfin, wij trokken met enkele vangers en met dierenarts Dimitri naar Henegouwen. Het vangen liep niet van een leien dakje. Het dier was heel erg angstig en liet zich absoluut niet benaderen. Uiteindelijk konden we de grote bok wel in onze netten strikken en na een spuitje viel het dier in een diepe slaap.
Twee dagen later wou ook dierenarts Stef de bok eens van nabij bekijken. Ik waarschuwde dat het dier wel erg angstig is en dat we voorzichtig moesten zijn. Groot was dan ook mijn verbazing dat de bok rustig bleef liggen terwijl we hem naderden. Geen spoor van stress of angst meer. We kwamen tot op tien meter voor het dier recht stond. Statig stapte de grote Afrikaanse bok richting voederbak en begon zowaar te eten in onze nabijheid.
Wat vreemd… In elk geval ben ik blij dat het dier rustig is en zelfs zijn stalletje binnengaat om te slapen. Ik denk dat het dier aanvoelt dat wij het beste met hem voor hebben…
En dat is natuurlijk ook zo !
