Columns – Dave Cuypers

Het einde van de zomervakantie – of ze nu druilerig, zonnig of té zonnig was – zorgt bij mij altijd voor een soort van wee-moedig gevoel. Gedaan met een terrasje midden in de week, geen tijd om zomaar even met vrienden af te spreken, nog maanden uitkijken om opnieuw op  kamp te kunnen vertrekken…

Het einde van een tijdperk. Te pas en te onpas schermt men met deze uitdrukking, terwijl het vaak gewoon nostalgisch terugblikken is naar wat voorbij is. Maar het vertrek van de Salesianen uit Don Bosco Hechtel was echt een einde van een tijdperk. Al was het korps Salesianen niet meer zo heel groot, en zeker niet heel zichtbaar…

De eerste vrijdag van juli, 8u, het benkske op het Marktplein. Daar stonden we weer. Voor de veertiende keer intussen. 9 vrienden, mannen tussen 44 en intussen 50. Leeftijd is maar een getal.  Het tijdstip en decor vormt de start van de jaarlijkse driedaagse fietstocht.

Begin april. Er zijn nog zekerheden. Pasen lonkt, het weer heeft aprilse grillen en pa is jarig. Een prille zeventiger die elk jaar zijn verjaardag aankondigt met de woorden ‘Kom er ene drinken, maar bloemen noch kransen.” Waarmee hij wil zeggen dat we welkom zijn, maar zonder cadeaus.

Volgende week speelt toneelgezelschap Berk en Breem ‘Save The Date’ in de Geer.  Een toneelstuk over dates waar telkens een hoek af is. Al 133 jaar lang brengt Berk en Breem toneel in ons dorp. Vele markante acteurs en actrices bevolkten al die jaren de scène. Maar ook in het publiek zaten altijd opvallende figuren.

‘Na werken en zwoegen. Na dagtaak en plicht. Heeft Eksel ’t genoegen. Carnaval in zicht.’
Zo luidt het refrein van het Boegezekoeklied. Helaas zullen de zotskappen ook dit jaar opgeborgen blijven. Opnieuw geen zitting, geen kindercarnaval met prinsenverkiezing en geen stoet met afterparty. Spijtig want de carnavalstoet in Eksel: dat is iets speciaals.

Nu te zien op Netflix. Wildschut. Dé filmsensatie van 1985! Zo werd de film destijds aangekondigd. Hierin maakte ondergetekende samen met zijn klasgenoten zijn acteerdebuut. Een glansrol onder de figuranten, zo zagen we het zelf. Met onze eigen Jordy Van Roy in –zo voelden wij het aan- bijna een hoofdrol.

Nu het nieuwe schooljaar uit de startblokken is geschoten, kijken we mijmerend terug naar de vakantie. Drie losstaande feiten herinnerden me aan een meester uit de lagere school. Toen ik de vrolijke Brabançonne hoorde op de Olympische Spelen, moest ik plots terugdenken aan het tweede studiejaar waar meester Dierick op de piano speelde.

“Je mag me gerust interviewen over mijn leven in Alaska”, vertelt Anne Braeken aan de telefoon, “maar het gesprek zal in het Eksels of in het Engels moeten verlopen.” Gelukkig is uw dienaar beide wereldtalen machtig en verloopt het gesprek gemoedelijk in ‘t plat Eksels. Zo begon ik vijftien jaar geleden de reportage die ik schreef voor het Belang…

Reizen of uit eten gaan kunnen voorlopig niet. Dus halen we de wereld op ons bord. Enkele weken geleden was het experiment ‘Thaise keuken’ aan de beurt. Gerechten met exotische namen als pad krapaw kai en Heng deng moo prijken op de menukaart. “Ah ze hebben er ook sushi”, zegt de jongste. “Ge weet toch wel wat dat is?” vraag ik. “Dat lust…

Tourneé minerale hadden we net overleefd, of daar diende de volgende uitdaging zich alweer aan. The veggie challenge: heel maart geen vlees. Een vegetarisch maaltijd af en toe kan zeker geen kwaad. Maar een hele maand? Ik waagde me aan een vegetarisch gerechtje uit de Libelle. 

En zo wandelde ik door dat rotweer met onze puppy. “En we zullen er elke dag mee gaan wandelen, papa.” Je weet gewoon dat dat echt niet gaat gebeuren. Je weet dat het niet waar is wat ze beloven. Die eerste drie weken nog wel. Maar dan is er plots toch weer schoolwerk of –toen het nog kon- voetbaltraining, balletles.