Na werken en zwoegen
Na dagtaak en plicht
Heeft Eksel ’t genoegen
Carnaval in zicht
Zo luidt het refrein van het Boegezekoeklied. Helaas zullen de zotskappen ook dit jaar opgeborgen blijven. Opnieuw geen zitting, geen kindercarnaval met prinsenverkiezing en geen stoet met afterparty. Spijtig want de carnavalstoet in Eksel: dat is iets speciaals. Geen ellenlange stoet, maar wel helemaal zoals carnaval hoort te zijn. Hier en daar wat maatschappijkritisch maar nooit erover, plezant en verbindend.
Het zijn misschien niet de uitbundige en gigantische praalwagens zoals in Aalst en de kostuums zijn niet zo weinig verhullend als in Rio de Janeiro. Maar het plezier is er niet minder om. Elk jaar opnieuw kunnen de verschillende groepen ons verbazen met de meest inventieve thema’s. Vaak steken ze de draak met plaatselijke politieke fratsen of lokale gebeurtenissen. En nét dat maakt die stoet in Eksel zo bijzonder. Die lokale insteek vind je nergens anders in de buurt. De maandenlange creatieve voorbereiding aan wagens waarbij men probeert de thema’s wat geheim te houden en de kameraadschappelijke rivaliteit tussen de verschillende groepen vinden hun hoogtepunt in de jaarlijkse carnavalstoet. Het zou dit jaar de 50e editie worden. Op zich geen speciaal getal in de carnavalwereld waar alleen 11 en de veelvouden ervan jubilea zijn.
Zelf had ik ooit de eer om kinderprins carnaval te zijn. De verkiezing ging door in de turnzaal van de jongensschool. Presentator van dienst was meester Breeur. En laat dat nu net mijn geluk geweest zijn. Ik zat bij hem in de klas. En toen na een wedstrijd stoelendansen, zaklopen en ballon stukblazen er nog twee kandidaten overbleven, zorgde de tussenkomst van meester Breeur voor de finale beslissing. Met de schiftingsvraag “Hoeveel camions heeft Essers?” zette hij de strijd naar zijn hand. Ik wist het antwoord feilloos want diezelfde meester Breeur had het die week nog verteld in de klas. “Het zijn er 62, want ze hebben er pas 10 bijgekocht”. Het antwoord was natuurlijk boenk erop en leverde me het felbegeerde koperen koekenpannetje op in 1986.
En alzo prijkte onze foto jarenlang in café Eduard tegen de muur, verhuisde hij daarna naar het Exelshof om intussen ergens in een archiefdoos te belanden.
Alaaf. Dit jaar dan wel geen stoet maar spaar al je goede ideeën voor volgend jaar. Hopelijk wordt dat een knaleditie. Mét alles erop en eraan!
Of zoals het boegezekoeklied eindigt:
Weg met droevige nare dingen
Maar de maskers opgezet.
