Met stevige vlagen van de wind – en ook wel eens een klein scheutje naft – trekt de eerste kerstboomverbranding van ons dorp zich op gang. Het vuur ritselt zich doorheen de stapel en onze bovenbenen warmen eindelijk weer wat op na een dag van regen en kou. Een geutje lokaal distillaat verwarmt de innerlijke mens.
Enkele dagen voorheen initieert ‘onze boer’ een koffie bij Monika, één van de leading ladies van ons buurtcomité. Op dinsdagavond, na het werk, stap ik binnen in de prachtig authentieke orangerie van Monika en Edgard. Het zicht op de recent gerenoveerde langhoeve zorgt er al snel voor dat we met z’n drieën boven de Ferraris kaart hangen. Het leidt ons af van het opzet van het conclaaf.
‘Wonen op de woeste landen van de hoogvlakte van de Winner?’, gaat Edgard verder: ‘dat was in mijn jonge jaren geen evidentie’. De windkant van de langhoeve werd destijds tot beneden voorzien van dak. Die avond aan de kerstboomverbranding beseffen we weer waarom. De wind blijft na al die jaren baas op de Winner.
Langs het tuinpad van Monika zien wij die avond de hoge bomen staan. De scène aldaar, tussen vee en boerderijen, doet me heel even weemoedig terugdenken aan het lievelingslied van mijn grootvader zaliger. De ene na de andere dappere buur komt opdagen voor het nieuwjaarsvuur. Helemaal coronaproof worden nieuwjaarswensen overgemaakt en al snel melden de eerste ingeschreven BoslandTrailers zich. Jean doet weer mee aan de 100km en zal die naar alle verwachting weer volbrengen met zijn gezelschap dat hij in 2019 tijdens BoslandTrail leerde kennen.
Ons dorp leeft en dat is dankzij ‘onze boer’, Monika en Edgard, Jean en de buren die vanuit de achtertuin het veld oversteken of eerder op de dag hun kerstboom opgooiden. De vele jonge kinderen hier spelen buiten en hebben ruimte voor avontuur in’t veld of in’t bos of in de schaduw van de boerderij. Ik maak me sterk dat ze, als ze straks uitzwerven zoals de boerenzwaluwen, weer op zoek zullen gaan naar ‘hun dorp’. Wie weet keren ze dan terug voor de 25e editie van BoslandTrail.
Eind september zal de Winner die 4500 deelnemers voor de 5e jubileum-
editie weer hartelijk ontvangen op de parking, aan de toog of bij de meet! Misschien tref je onderweg wel Jean, wie weet.
Het dorp is wat je er zelf van maakt, Wim. Hier op de Winner is het niet voorgoed voorbijgegaan.
