Ruim twee jaar geleden leerde ik Paula kennen. Paula was een grote fan maar had mij nog nooit ontmoet en ze had heel graag het Natuurhulpcentrum eens bezocht.
Dat bericht kreeg ik van twee verpleegkundigen die Paula bijstonden. Paula was hoogbejaard en nog heel moeilijk te been en ze kon nog moeilijk spreken. Uiteraard maakten we een afspraak, en van het ogenblik dat Paula mij zag leefde ze op. Er kwam een grote glimlach op haar gezicht en haar oogjes fonkelden.
Tijdens de rondleiding passeerden we onze testamentenboom. Dat is een boom waarin we blaadjes hangen met de namen van mensen van wie we een erfenis mochten ontvangen. Paula wilde daar absoluut een foto samen met mij bij die boom.
En nu, enkele jaren later krijgen we een mail van een notaris. Paula is overleden, en het Natuurhulpcentrum is als enige erfgenaam opgenomen in haar testament.
Dankjewel Paula !
Dankjewel namens zo veel dieren !