Columns – Claudia Sweekers

’s Zomers reed ik meer dan eens voorbij de bossen van Beverlo en die van Hechtel. Door het militair domein, met de fiets en vergezeld van de zomerlucht. Meermaals waren de dagen momenten waarop de tijd even op pauze leek te staan. En in die pauze zag ik iets wat ik allang niet meer had gevoeld: de sfeer van een zomerkamp.

Ik zal als Nederlandse dame maar meteen met de deur in huis vallen. Ik krijg het op mijn heupen van termen zoals me-time, zelfzorg en zelfhulp. Het is een speciale sector en er zitten goede elementen en vaak ook goede bedoelingen bij, maar het dekt naar mijn mening de lading niet.

Ken je die sketch van een man bij zijn verzekeringsmakelaar? Hij is pas gescheiden, een jammere gebeurtenis. “Maar het heeft ook zijn voordelen”, probeert hij uit te leggen. “Nu zit ik alleen in de wagen en kan ik zonder commentaar rijden. Geen ‘stop!’, ‘pas op!’, ‘remmen!’ en ‘voorrang geven!’, meer.

Een nieuwe maand, een nieuw begin: na januari zijn bij de meeste mensen niet alleen de nieuwjaarswensen, maar ook de goede voornemens voorbij. Ik zie nochtans goede zaken: vrouwen die mediteren, ijsbaden, bewegen, gezonder eten… Goed bezig: volhouden!