Een riedeltje, een muziekje, een oorwurm … Niets zo vervelend en tegelijk ook vrolijk.
Overvalt het u soms ook? U staat in de winkel, hoort zonder er veel acht op te slaan een lied en merkt dat uren nadien dat datzelfde liedje nog steeds speelt … in uw hoofd welteverstaan. Wat u ook probeert: u slaagt er niet in dat liedje te laten overrulen door iets anders. Het speelt in uw gedachten, het stoort uzelf en misschien ook wel de mensen met wie u samenleeft of -werkt. Als een echte worm wurmt dat muziekje zich in alle banen van uw brein en vindt het een uitweg in geneurie of gezang.
Het gebeurt dat ik ’s morgens wel eens sportoefeningen doe. Coronakilo’s … u kent het wel. Met mijn draadloze headphones doe ik vijf keer een reeks van vijf oefeningen. En zuchten. En zweten. En tegelijkertijd ook muziek. De laatste tijd valt me op dat het eerste liedje dat ik ’s morgens bij mijn sportoefeningen hoor ook het laatste liedje is dat in mijn hoofd speelt voor ik slapen ga. Soms is dat vervelend: elke keer weer hetzelfde melodietje, dezelfde woorden die ik niet begrijp en waar ik zelf maar een tekst van maak … Me op mijn andere zij leggen helpt niet, want dan vindt een ander muziekje de mysterieuze weg van mijn … tot mijn brein. En hoe ik me ook draai of keer: het muziekje volgt me soms tot in mijn dromen.
Toch kan zo’n muziekje me ook doorheen de dag helpen. “Meneer, u heeft precies goed geslapen”, krijg ik dan als opmerking wanneer ik onbewust voor de klas een voor de leerlingen onbekend lied uit de nineties begin te neuriën … of erger nog: te zingen! Zo’n muziekje helpt me doorheen de dag, ook wanneer het eens moeilijker is. Een regenbui, een onvoorziene situatie, een leerling die ik voor de zoveelste keer een opmerking moet geven … Het vervalt allemaal in het niets wanneer ik de deur achter me sluit en luidkeels, zonder enige gêne, het lied van het leven kan zingen.
Zo’n riedeltje, zo’n muziekje, zo’n oorwurm… Iets vervelend en tegelijk heel vrolijk!
