Vrijdagavond. Meeting 13 voor BoslandTrail 2021. Onderweg naar onze collega Jan zijn nieuwe woonst in Linden bij Leuven, schetsen we een idee over de toekomst voor Bosland en Limburg. Een kwestie van geduld!
Pre-coronatijden karde collega Dieter dagelijks vanuit Eksel naar Leuven. Anderhalf jaar later zit hij op zo’n 20 ritten en eerlijk…hij zou niet meer anders willen. Terwijl we Bekkevoort, Tielt-Winge en Aarschot links van ons laten liggen en we ons plots realiseren dat een housewarmingcadeau gepast geweest was, beseft de hele wagen zich weer hoe uniek wonen in Bosland en Limburg is.
Wij zijn vergroeid met het Rijksbos Pijnven, de Sahara of het Hageven. Het is voor ons een vanzelfsprekendheid om op minder dan vijf minuten rijden de ruwe natuur in te kunnen duiken. Maar wat zal het betekenen om met Bosland straks een nationaal park te worden? We vragen het ons af terwijl grauwe autostradestrepen voorblij glijden. Het zal ongetwijfeld extra middelen met zich meebrengen voor onze toeristische sector daar het aanzien exponentieel groeit in binnen- en buitenland. Alleszins geloven wij erin dat ook dit project weer moet worden opengetrokken en dat de natuur in synergie met het landschap en de gebruikers ervan, moet kunnen blijven groeien. Alle protagonisten, ja – zeker ook de jonge, ondernemende boeren – moeten kunnen meegroeien.
Buurman Dieter overtuigt de rest met zijn stelling dat Bosland en per uitbreiding Limburg over 3 decennia een erg gegeerd stukje land zal zijn op de kruising van snelwegen tussen de Vlaamse Ruit, Brainport en het Ruhrgebied. Onze ligging en het groen zullen er straks voor zorgen dat onze regio erg waardevol zal worden. Zoals de Limburgse band Rowwen Hèze zingt lijkt het ons enkel een kwestie van geduld. Bij het afsluiten van de eerste Leuvense BoslandTrail meeting, excuseren we ons bij collega Jan voor het opdagen zonder cadeau (en het overvloedige drankverbruik).
Een grasmachine op ‘draadlozen elentriek’ zal volgen… Het is enkel een kwestie van geduld, Jan!
