Al vroeg op het jaar (januari – februari) worden in de natuur jonge haasjes geboren. Moederhaas stelt niet veel eisen en ‘werpt’ haar jongen in een ligplaats op de grond.
Dat staat in schril contrast met een konijnenmoeder die haar jongen ter wereld brengt in een veilig, ondergronds hol.
Omdat de pasgeboren haasjes geen bescherming hebben van een hol, zouden ze een gemakkelijk doelwit kunnen zijn voor predatoren, maar de natuur heeft daar iets op gevonden. Jonge haasjes worden geboren met een lekker warme vacht. Daarnaast kunnen ze onmiddellijk zien (konijnen worden blind geboren) en zelfstandig rondlopen.
Helaas wordt een groot deel van de haasjes onterecht binnengebracht in het Natuurhulpcentrum. Mensen vinden immers een jong haasje en merken dat het niet wegloopt. Dat het jonge diertje volledig berust op zijn schutkleuren en daarom stil blijft zitten, weten ze vaak niet.
Bovendien denkt men dat het kleine pluizenbolletje hulpeloos is. Niets is minder waar. Jonge hazen zijn erg zelfstandig en moederhaas komt maar enkele keren per nacht melk geven. Voor de rest zijn de jongen alleen. Vind je dus een jong haasje, raak het dan zeker niet aan. Wanneer het jong een mensengeur draagt, kan de moeder het in de steek laten.
Knuffelen is dus uit den boze! Een haasje dat gepakt is door een kat of hond mag je wel altijd bij ons binnenbrengen. Deze dieren krijgen een medische checkup en worden door onze dierenverzorgers en vrijwilligers met veel liefde en geduld grootgebracht. Het enthousiasme en de inzet van deze mensen is hartverwarmend.
Zij verdienen dan wel weer een dikke knuffel 😉
