“Roulez, roulez!” schalt er door de boxen. De gelaatsuitdrukkingen van mijn oudste zoon wisselen zienderogen van gespeelde stoerheid naar enthousiaste opwinding met toch dat klein tikkeltje paniek. De Big Swing is niet voor doetjes.
De kermis is terug in het dorp! Na enkele coronajaren zonder al te veel ongebreideld plezier, mogen we in het voorjaar weer genieten van kermisfrieten, foute muziek en kinderen die een heel handtas aan prullen bij elkaar verzamelen.
De traditie (meegekregen van thuis) schrijft echter voor dat er eerst een volledige toer over de kermis gewandeld moet worden, vooraleer het eerste geld uitgegeven mag worden. Nu, zoveel jaren later begrijp ik volkomen dat deze tactiek enkel diende om te voorkomen dat de eerste kramen met al ons geld gingen lopen, om daarna na vijf minuten al platzak huiswaarts te keren.
Met een klein beetje weemoed denk ik terug aan deze kindertijd. De kermis in Hechtel ging nog door op het Rode Kruisplein en leek toen zoveel groter. Er waren zelfs meerdere rijen, de botsauto’s stonden altijd op de hoek van het binnenplein en de paarden rook je al van ver (gelukkig mag dit nu niet meer). In het lunapark tegenover het gemeentehuis heeft mijn bomma me de voorliefde voor ‘muntjes’ meegegeven.
Nu wandel ik met mijn kinderen over de kermis. De oudste heeft zijn vrienden al gespot en vraagt of hij een beetje geld meekrijgt. De jongste heeft dat beter bezien, hij blijft dicht bij de geldbron. Maar ook omdat hij er van geniet om dit samen te doen. De gespeelde onverschilligheid wanneer de ‘muntjes’ maar niet willen vallen (“ach, het is maar een spelletje?”), het enthousiasme bij het schieten (“vier op vijf, dat is beter dan Pedro in de Containercup”).
Eindigen doen we steevast met een pakje smoutebollen. Na al die jaren weet ik één ding, je kan smoutebollen niet elegant eten. Het vorkje is te klein, de bollen te heet en de poedersuiker te overdadig. Maar wat smaakt dat toch zo! Met een zwaar gevulde maag keren we weer huiswaarts.
En in de verte hoor ik: “Roulez? Roulez? Mijn reet, ik wil hier uit!”. Tja, er is een reden waarom smoutebollen pas helemaal op het einde komen.
Mama van twee
