Voel ik me nu een brandend vosje, een internetverkenner dat in de nieuwste versie een eigenaardig randje heeft of voel ik me toch eerder een verchroomd internetgebruiker? Ik weet het niet (meer).
Akkoord, ik kan me voorstellen dat u de wenkbrauwen fronst wanneer u de eerste zin van mijn schrijfsel leest. Ik verklaar me nader. Het eerste wat ik doe wanneer ik mijn dag begin – weliswaar nadat ik de vroegste vogels op de speelplaats goeiedag heb gezegd – is het opstarten van mijn computer. Ik probeer me ’s avonds te onthouden van het beantwoorden van mails. Dat doe ik niet omdat ik de persoon die dat bericht stuurde niet waardeer. Hoegenaamd niet. Het gaat er eerder om om ook mezelf even wat rust te gunnen, om mezelf te deconnecteren. Maar ik wijk af van de essentie, excuus. Het eerste wat ik dus doe is mijn laptop opstarten om even later de berichten te lezen die ik misschien de avond ervoor al heb zien binnenkomen, zonder ze evenwel te beantwoorden. Nu eens zijn het er twee of drie, een andere keer heb ik wel beide handen nodig heb om ze te tellen. Zonder reclame te willen maken voor een internetgigant gebruik ik steevast hetzelfde logo dat me een verchroomd internetgebruiker doet zijn. En toch ben ik dat niet altijd! Het brandend vosje roept soms ook om mijn aandacht en af en toe voel ik me ook een internetgebruiker met een hoek af. Wie enigszins thuis is in de verschillende browsers zal ongetwijfeld de verbanden wel begrijpen.
Toch maak ik me ook zorgen. Diezelfde internetgigant waarvan ik gebruikmaak om mijn schoolse berichten te lezen, stuurt me maandelijks ook een mail met een update van mijn tijdlijn. De eerste keer dat ik nieuwsgierig op die link klikte, was ik verrast te zien waar ik de afgelopen maand allemaal geweest was. Techniek staat toch voor niets, dacht ik. En toch … Toch is het ook bevreemdend dat we overal geconnecteerd zijn met de wereld. Mochten we nu ook eens connecteren met elkaar … Daarvoor heb ik geen brandend vosje nodig of hoef ik niet als internetverkenner op zoek te gaan naar dat hoekje, laat staan dat ik helemaal verchroomd ben. Nee, om écht te connecteren met een ander moet ik misschien wel deconnecteren! Het is verdomd niet makkelijk als iedereen via verschillende kanalen om aandacht smeekt … en toch is het broodnodig!
