Het einde van de zomervakantie – of ze nu druilerig, zonnig of té zonnig was – zorgt bij mij altijd voor een soort van wee-moedig gevoel. Gedaan met een terrasje midden in de week, geen tijd om zomaar even met vrienden af te spreken, nog maanden uitkijken om opnieuw op kamp te kunnen vertrekken, dankbaar terugkijken op een onvergetelijke citytrip met vrienden …
Al is het natuurlijk heel jammer mocht ik effectief geen andere perspectieven hebben. Betekent het einde van de zomermaanden ook een einde aan de gezelligheid die traditioneel gevierd wordt in de zomer? Op het moment van dit schrijven guren de wind en de regen tegen het raam, terwijl ik binnen aan mijn bureau zoek naar de letters die de juiste woorden vormen. Ik vertik het om de verwarming aan te zetten: daarvoor is het nog te vroeg, maak ik mezelf wijs. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat de zomer nog te vers in mijn geheugen ligt. En ja, ook u zal het merken: gezien de duurder wordende energiefactuur probeer ik zo ook bewuster te leven. Het loszittende T-shirt vervang ik graag door een laagje of twee extra om toch diezelfde warmte te ervaren.
Meer dan ooit besef ik dat échte warmte niet komt van de zon of van een kledinglaagje meer of minder. De warmte die kleur geeft aan mijn leven, komt van vrienden die ik soms heel dichtbij weet en veel vaker dan me lief is toch ook mis. Het is met hen dat ik een terrasje deed, met hen dat ik zomaar even kon afspreken, met hen op kamp ging om leerlingen de beste tijd van hun leven te geven, met hen dat ik naar Rome ging om er tussen de oude stenen vooral van de vriendschap te genieten …
Gemis is iets dat tussen de oren kruipt. Langzaam. En eens het er zit, is het moeilijk van dat gevoel af te geraken. Wie zijn de mensen die je het meest nodig hebt in je leven? Zijn ze er dan ook effectief? Op momenten dat ik alleen ben laat die gedachte me niet los. Tot ik toch aan een berichtje, telefoontje of bezoekje merk dat ik me lang nog geen zorgen hoef te maken. Ik kan dus alleen maar hopen dat de herfstblues me niet te lang te pakken heeft!
