Ik vraag me de laatste tijd af waarop de term “secondelijm” slaat. Gaat het om de snelheid waarmee je iets – of tegenwoordig ook “iemand” – vastkleeft (pakweg aan een muur of een kunstwerk)? Of gaat het eerder om de snelheid waarmee de actie die gevoerd wordt door de media opgepikt wordt en bijgevolg de wereld rondgaat?
In een fractie van een seconde weet men aan de andere kant van de aardbol wat zich op amper een paar kilometer van ons huis heeft afgespeeld. Dat geldt voor alle duidelijkheid in de omgekeerde richting ook.
Telkens een activist om welke reden dan ook denkt zo de publieke opinie te kunnen bespelen, kijk ik wat vreemd op. Denken die mensen dat hun boodschap op die manier aanslaat bij het brede publiek? Of is het voor hen wel degelijk de laatste strohalm waaraan ze zich optrekken om voor hun zaak te gaan? Vast staat dat de activisten overtuigd zijn van hun zaak – en maar goed ook! Je kan hen dat laatste al zeker niet kwalijk nemen. Het is mooi dat mensen in een fractie van een seconde een probleem op de wereldkaart kunnen zetten, zonder dat ze daarmee anderen op een persoonlijke manier te kijk zetten.
Ze zetten hier hooguit zichzelf wat te kijk voor de eerder kritische toeschouwer, die dan maar al te snel voorbijgaat aan de eigenlijke inhoud van hun boodschap.
De fractie van een seconde kan helaas ook kwalijke gevolgen hebben. De secondelijm van (sociale) media zorgt er voor dat mensen – en niet in het minst jongeren – vastgekleefd worden aan vooroordelen of aan iets waar ze geen vat op hebben. Voor velen is de smartphone een verlengde geworden van hun eigen “ik”, waarmee ze de wereld in hun broekzak houden. Het heeft geen zin daar tegenin te gaan: het heeft zeker zo zijn voordelen en uiteindelijk hebben wij allen die wereld (mee) gecreëerd. Het doet me echter wel pijn te zien hoe mensen elkaar monddood maken door filmpjes uit de privésfeer op het wereldwijde web te gooien. Het raakt me als een filmpje van een bepaalde schoolse situatie zonder context ervoor zorgt dat iemand niet meer naar diezelfde school durft. Het is jammer te merken hoe mensen zich op basis van de fractie van een seconde populair proberen te maken.
Mochten we die ene seconde nu eens gebruiken om na te denken over de mogelijke gevolgen van wat we doen. Mochten we die ene seconde nu eens gebruiken om niet groter te worden ten koste van anderen … De fractie van een seconde wordt zo misschien wel “de kracht van een seconde”!
