Als er één plaats is waar het gepermitteerd is om op een zondagmorgen om 9u30 een tas pakskessoep te eten, of een pint te bestellen en om een zakje pickles chips open te doen, dan is het in de voetbalkantine.
Dit is een plek waar generaties door elkaar lopen, arm of rijk dezelfde vriesdroogkoffie drinken en waar met de jas aan tegen de toog wordt gehangen. Je wordt er ofwel bediend door super geroutineerde gepensioneerden ofwel door vrijwilligers in een beurtrolsysteem (“Luc, moet ik ook een beschuit meegeven met die soep?” – tegen mij: “Ja mevrouw, we staan hier maar twee keer per jaar achter de toog als het onze beurt is.”)
Een plek waar het op een zondag om 12u wringen is om gewoon ergens te kunnen staan, en waar een uur later geen kat meer te bespeuren is. Waar kinderen in rijen staan aan te schuiven voor dat snoepzakje na hun match en bijgevolg geen honger meer hebben als het eenmaal etenstijd is. Waar mannen aan de toog staan, vrouwen aan tafeltjes zitten omringd door niet-geïnteresseerde broertjes of zusjes die aan hun schermpje gekluisterd zitten omdat ze nu eenmaal niet alleen thuis konden blijven.
Een plek waar steevast in de handen wordt gewreven van de kou als je binnenkomt en “Allé, we zullen nog eens een half uur kou gaan lijden”, geroepen wordt bij het naar buiten gaan. Waar modderschoenen de vloer kleuren, halsbrekende voetbaltassen rondslingeren en de decibelmeter regelmatig in het rood staat (om maar niet te spreken over de CO-meter).
Een plek waar vriendschappen gesmeed worden, waar de dagelijkse sleur even vergeten wordt en gezamenlijke voetballendoelstellingen bepaald worden. Waar wedstrijden worden geanalyseerd, tranen gedroogd en achtergelaten kleren uit de kleedkamer herenigd met hun eigenaars. Waar trainers gefeliciteerd worden, traktaties volgen en bonnekesmachines rinkelen.
Waar je binnenkomt en in jezelf denkt: “Hoeveel generaties sjotterkes hebben hier, bij het binnenkomen, rondgekeken op zoek naar hun mama, papa, oma of opa?” En tezelfdertijd ook: “Amai, deze kantine heeft ook haar beste tijd gehad”.
Maar er is beterschap op komst. Wij kijken er alvast naar uit!
