“Oei, een afspraak vergeten!” Overvalt die beklemmende gedachte met bijhorend schuldgevoel u soms ook? Indien u “ja” antwoordt, wil ik u geruststellen: u bent ongetwijfeld niet de enige.
Nochtans heb ik een agenda. Meerdere agenda’s zelfs. En
toch gebeurt het dat ik eens een afspraak vergeet. Het is ook niet makkelijk om alles goed bij te houden: mijn persoonlijke agenda houd ik bij in het ene programma, terwijl de collega’s de teamagenda bijhouden in een ander programma en ik dus moet volgen. En omdat ik sinds kort tijdelijk twee halftijdse opdrachten combineer, heb ik op de koop toe ook nog een werkaccount dat – raad eens – de agenda bijhoudt in hetzelfde programma dan mijn persoonlijke agenda is, maar wel via een ander account. Bent u nog mee? Ik alvast niet altijd.
Op zich hoeft dat alles geen probleem te zijn, al zijn niet al
deze accounts compatibel met elkaar en weigeren ze volledig te synchroniseren. En, o ja, alsof dat nog niet genoeg is: wanneer ik een afspraak op mijn gsm ingeef, beslist die vanzelf om zich een weg uit mijn agenda te banen. Mijn gsm is dan toch niet zo smart als ik zelf dacht … Gelukkig is de kinesist zo attent genoeg om me een paar dagen voor de behandeling te herinneren aan onze afspraak.
Aaarrrgghh … U hoort mijn frustratie, inderdaad.
“Maar is dat dan erg?” vraag ik me dan af. Moeten we wel slaaf zijn van onze agenda’s? Zou het ook niet wat meer rust geven zonder agenda? Beeld u eens in wat dat met u zou doen. Misschien ontdekken we zo misschien wat meer qualitytime. Of dreigen we onszelf voorbij te lopen? Zou het kunnen dat we dan net géén rust meer vinden, omdat we alles in ons hoofd moeten steken en onthouden? Helaas, de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik haast niet anders kan doen dan de manier die de maatschappij ons als het ware oplegt.
En toch … Binnenkort breekt de vakantieperiode opnieuw aan. Hopelijk kan ook u genieten van het veranderen van activiteiten voor één week (of een aantal weken). Laat “geen agenda” in de periode die hopelijk ook eens geen verborgen agenda zijn, maar een duidelijke keuze. Het zal u, uw rust en die van de mensen met wie je verbonden bent misschien wel eens deugd doen.
