Iedereen kent ‘m wel, die ene vriend die weigert onder een ladder door te stappen, een blokje omloopt als de zwarte kat van de buren niet op zijn vaste plek op de vensterbank ligt of de vingers kruist als de begrafenisondernemer voorbij rijdt. ‘Bijgeloof’ roept de ene, bittere ernst vindt de ander.
Toen ik voor het eerst over paraskevidekatriafobie las, angst voor vrijdag de dertiende, kreeg ik spontaan last van hippopotomonstrosesquippedaliofobie (een nogal indrukwekkende omschrijving voor ‘angst voor lange woorden’). Tot daar mijn angst.
Voor mij vallen zwarte katten en nummertjes 13 onder de noemer bijgeloof, alhoewel ik begrijp dat sommigen bij het nummer 13 het voelen kriebelen. Dat een astronaut na Apollo 13 eens nadenkt kan ik begrip voor opbrengen. Apollo 13, werd gelanceerd om 13u13 op vrijdag 13 april 1970 en verongelukte, of toch bijna. De missie was trouwens ook al begonnen op platform 39 (3 x 13) en het was dan nog eens de 13de missie vanaf dat platform. Hoever kan je het drijven?
Maar voor mij maakt het dus niet uit, 13, de dertiende, vrijdag de dertiende,… Voor verzekeringsmaatschappijen is vrijdag de dertiende blijkbaar zelfs een goeie dag, want dan zijn er minder ongevalaangiften dan op doordeweekse andere dagen. Waarschijnlijk omdat veel mensen het zekere voor het onzekere nemen en thuis blijven.
Maar nogmaals, ik dus niet. Geen bijgeloof. Terwijl mijn maten tijdens de wekelijkse ontmoeting op het tennisveld al eens wisselen van racket, hun pet nog eens aanraken en de sokken optrekken om vervolgens hun volgende opslag virtuoos in het net te slaan maakt het mij niet uit dat ik weer mijn sportsokken vergeten ben en moet spelen met de zoon zijn racket… Behalve als het er echt om gaat. Je weet wel, als ik weet dat we een echte wedstrijd gaan spelen, dat moment dat je de finale speelt op Wimbledon en je kans maakt op dat gouden kalf. Dan speel ik toch ook wel graag in mijn geluksoutfit. Dan zie je me in die zwarte short, bijhorende sokken en mijn wat versleten blauwe shirt.
En ja, ik moet bekennen, als één van die kledingstukken dan net in de was zit, ben ik bereid om eens een keertje wat minder fris te ruiken. Maar ik zie dat niet als bijgeloof. Ik win nu eenmaal gewoon altijd als ik toevallig in die outfit speel… Behalve afgelopen vrijdag…
Maar hey, toen was het wel de dertiende!
Stef Foret
