“Daar is het, papa!” terwijl ze wees naar een gebouw met een lichte blauwe schijn. Met haar zwemtasje rond haar kleine, smalle schoudertjes stapte ze heel trots de kleedkamer binnen. Haar oogjes sprankelden vastberaden terwijl ze zich klaar maakte voor haar zwemavontuur. Voor deze speciale les moest ze overigens kosten wat kost haar badpakje aan met de zeemeermin. Het was namelijk niet zomaar een les.
Nee, ik moest en zou met haar meegaan want ze wilde mij tonen dat ze zonder hulp de andere kant van het zwembad kon bereiken. En ik moet zeggen, het gegiechel waarmee ze met haar schattige glimlach het water in stapte werd al snel een tsunami van leermomenten en kleine persoonlijke overwinningen. Mijn hart gloeide van trots bij elke sierlijke beweging.
Het lange zwembad leek voor haar wel als een oceaan die ze over moest steken. Met onderweg oneindig veel golven van mogelijkheden, geluk en vooral plezier. En ik was getuige van haar groei, als zwemster, ja … maar ook als dochter.
Daar langs de kant zittend, begon ik na te denken. “Kijk ze gaan…” zei ik luidop tegen mezelf. Het lijkt wel gisteren dat ze in één of andere “Baby Spa” lag te kirren in het bubbelbad en erna genoot van een massage van mijn vrouw en trotse mama. Of dat we met haar grote zwemband voor het eerst samen in het zwembad gingen. Of toen we voor de eerste keer samen van een waterglijbaan gleden en dat ik haar moest troosten omdat ze wat water in haar oogjes of mondje had gekregen.
Bij elke zwemslag die ze deed leek ze groter te worden. En iedere keer als ze de overkant had bereikt draaide ze zich om en stak ze met een brede grijns haar intussen door het water verrimpelde duimpje in de lucht. En dan stak ik mijn duim op, met een trotse lach die net zo groot was als die van haar. Stiekem moet ik bekennen dat zij niet de enige was met wat druppeltjes onder haar fonkelende oogjes.
Eigenlijk? Eigenlijk moest ik gewoon meegaan om te aanschouwen hoe zij heeft leren zwemmen zonder bandjes of zonder drijfblokjes. Maar toen we buitenstapten had ik het gevoel dat we allebei een lesje hadden gekregen. Want de papa die heel stoer op een hete zomerdag de bandjes voor haar moest opblazen, die is daar kopje onder gegaan.
