Of beter, een verzopen uitgave van één van de leukste festivals in de buurt. Eens iets anders dan een jaar waar de zon de bezoekers laat strijden voor een plekje in de schaduw. Want geef toe, net als de artiesten is ook het weer een bepalende factor of een editie van een festival memorabel wordt. Héél soms zorgt het weer zelfs voor situaties rond een festival die uiteindelijk de herinnering van een festival overheersen.
Een aantal jaar geleden was het heet, echt bloedheet en had ik met enkele kameraden afgesproken ’s avonds de afsluitende act te volgen van Pinkpop. Om snel van het werk zonder oponthoud er te raken besloot ik ’s morgens met de moto te gaan. Veiligheid boven alles en ondanks het al warme ochtendgloren toch het motopak aan. De festivalkleren in de rugzak en off we go.
Na een dag werken trok ik goed gemutst (what’s in a name) rond 18 uur richting Landgraaf. In de zone aangekomen waar de moto’s geparkeerd dienen te worden zocht ik een plekje om te switchen van lederen pak naar m’n festivalplunje. Daarna nog alleen alles ergens deponeren… bij een vriendelijk man van de security. Even socializen, koetjes en kalfjes, ik breng je een drankje mee, blablabla en jep, hij zou op m’n spullen passen. De vrienden zaten al even op het festival en na een ‘paar’ frisse pintjes (remember: veiligheid boven alles), smeet ik me mee in het feestgedruis. Tenslotte zorgde de temperaturen samen met de slotact voor een kookpunt en na een prachtige apotheose werd het festival met de vrienden afgerond met een rondje (ondertussen al ietsje minder veilig). Ik kocht het beloofde drankje voor mijn persoonlijke security ‘vriend’ en zocht… Lang verhaal kort… De ‘vriend’ in kwestie was wegens ongewenst gedrag terug richting Amsterdam gestuurd en mijn motogear was mee.
Dus geen motopak, geen handschoenen, geen boots, zelfs geen helm. Wat nu? Toch maar de moto gaan oppikken en mee wandelen met de rest van de crowd. De uitdunnende crowd, van veel volk naar minder en minder, tot ik uiteindelijk nog alleen op wandel was met mijn moto, even buiten Landgraaf op heel wat kilometers van huis.
Als ik nu eens stilletjes rij (veiligheid). Rustig de grens over en dan… ‘Born to be wild’, in short en T-shirt, haren los in de wind, alle veiligheid eventjes helemaal zoek! Om uiteindelijk enige tijd later veilig thuis in bed te belanden. Nog uren wakker te liggen, door de adrenaline kick… Goed dat het niet nat was, want dat zou pas echt gevaarlijk geweest zijn!
