Er is de laatste tijd al heel wat te doen geweest over geldautomaten, beschikbaarheid en bereikbaarheid. De enige geldautomaat in het centrum van Genk ligt in de shopping en die sluit tussen acht uur ’s avonds en acht uur ’s morgens. Ook de laatste geldautomaat in Eksel dreigt te verdwijnen. Wie zou ooit gedacht hebben dat het geld in Hechtel zou zitten?
Voor mij mag dat cash geld meteen afgeschaft worden. Alles met bancontact of Payconiq, alstublieft. Mijn gsm (en dus mijn bankkaart) heb ik altijd bij de hand, en dan hoef ik niet te vrezen dat ik ooit zonder geld kom te staan (nu ja, tegen het einde van de maand is die vrees echter wel gegrond).
Ik kan me de paniek nog levendig voor de geest halen, die ik over me voelde komen toen ik een aantal jaren geleden met de kinderen naar de carnavalstoet in Eksel ging kijken. Kinderen verkleed, ik verkleumd, maar met het vooruitzicht op snoep en leuke wagens waren we in blijde verwachting.
Tot de voorhoede aankwam met hun inkomstickertjes. Oh god, helemaal vergeten! Je moet geld bij hebben als je naar de carnavalstoet gaat kijken. Ik kon kiezen tussen wegrennen en verontschuldigen. Ik heb het maar op het tweede gehouden en heb ter compensatie geen boegezekoek gegeten. Soortgelijke verhalen gelden eveneens voor wafelverkoop van de lagere school (in een vorige column heb ik al bekend dat het gesponsorde bedrag toevallig het bedrag is van het cash geld dat ik nog in mijn portefeuille heb zitten op de uiterste inleverdatum). Hier kan het bedrag nog fluctueren. Bij verjaardagsfeestjes kan dat niet.
De trend is tegenwoordig dat er een enveloppe met geld gegeven wordt als je naar een verjaardagsfeestje gaat. We hebben thuis de afspraak gemaakt dat we een verjaardagskaart kopen en hier €15 in steken. De hoogte van het bedrag vind ik ok, de samenstelling is een ramp. Want je kan dus geen briefjes van vijf uit de geldautomaat halen. En zelfs briefjes van tien zijn zeldzaam.
Dit betekent dus dat ik per verjaardagsfeestje eerst langs de bankautomaat moet. Daar haal ik €20 af en moet ik proberen deze om te ruilen in briefjes van tien en vijf. Noodgedwongen rij ik naar de bakker, waar ik drie Berlijnse bollen (voor ieder één) bestel om zo aan wisselgeld te komen. “Dat is dan €6, mevrouw.”
Zucht. Dan maar terug naar de geldautomaat.
